‘Öznel dünyanın araştırılmasında ve öz/kendilik-gelişim yolunda ilişkisiz oluş mümkün değildir.

Moreno‘nun deyimiyle bebek anneye ait bir besin organından, plasentadan ayrılarak, sosyal bir plasenta içine doğar.

Sosyometrik açıdan biz ilişkilerimizde başkalarıyla etkileşimlerimizde var oluruz.

Doğduğumuz andan itibaren çevremizdeki kişiler ve nesnelerle etkileşmeye başlarız.

Bu etkileşimler bizim toplumsal-duygusal öğrenme ve gelişimimizin temelini oluşturur.

Bu süreç boyunca sosyal çevremizdeki önemli ötekilerin değişik özelliklerini içselleştirmeye başlarız.

Bu nedenle birini kaybettiğimizde kendimizin de bir parçasını kaybederiz’