Psikiyatrik değerlendirmede hiçbir ölçek ya da form tanı koydurucu değildir.

Her hastanın durumu kendine has özellikler barındırdığı için klinik değerlendirme birincil önemdedir.

Rahatsızlığın şiddetini değerlendirmek ve tanıya destek olması amacıyla ya da hastalığın tedavi sürecinde seyrini değerlendirmek için ölçekler ve ölçme formları kullanılabilir.

Bu ölçeklerden bazılarını hastaların kendisi doldururken bazılarını klinisyenin kendisi doldurur.

Klinikte sıklıkla kullanılan ölçekler formlar şunlardır:

>DSM için yapılandırılmış Klinik Görüşme (SCID)

>Kısa Psikiyatrik Değerlendirme Ölçeği (BPRS)

>Pozitif ve Negatif Sendrom Ölçeği (PANSS)

>Pozitif Belirtileri Değerlendirme Ölçeği (SAPS)

>Negatif Belirtileri Değerlendirme Ölçeği (SANS)

>Hamilton Depresyon Değerlendirme Ölçeği (HAM-D)

>Beck Depresyon Ölçeği

>Hamilton Kaygı / Anksiyete Değerlendirme Ölçeği (HAM-A)

>Panik Bozukluğu Şiddeti Ölçeği (PDSS)

>Klinisyen Tarafından Uygulanan PTSB Ölçeği (CAPS)

>Yale Brown Obsesyon Kompulsiyon Ölçeği (YBOCS)

>CAGE (KESİ) Madde Kullanımının Değerlendirilmesi Taranası:  Kesmeyi gerektiğini düşünme, Eleştirilme, Suçlu Hissetme, İlk iş olarak içki kullanma

>Bağımlılık Şiddeti Endeksi (ASI)

>Yeme Bozuklulukları Muayenesi

>Bulimiya Testi Gözden Geçirilmiş (BULIT-R)

>Mini Mental Durum Muayenesi (MMSE)

>Nöropsikiyatrik Envanter (NPE)

>Puanlanmış Genel Zeka Testi (SGIT)

>Kişilik Bozuklukları Anketi (PDQ)

>Çocuk Davranış Kontrol Listesi (ÇDKL)

>Çocuklar İçin Tanısal Görüşme Çizelgesi (DISC)

>Conners Değerlendirme Ölçekleri 

>Otizm Tanı Görüşmesi Gözden Geçirilmiş (ADI-R)

Bütün bu testler ve ölçekler ancak bir profesyonel ruh sağlığı çalışanın özellikle psikiyatristin klinik değerlendirme sonrası anlamlı bir sonuca eriştirir.

Klinik değerlendirme sonrası araç olarak ölçme ve değerlendirme amaçlı kullanılabilen testlerdir.